Re: [Nettime-nl] Hoge en lage cultuur revisited + de iPad discussie

[Eric Kluitenberg <epk@xs4all.nl>]

Dag Josephine, nl-nettimers,

Allereerst, je hoeft je geenszins te verexcuseren voor jouw reactie, omdat velen op deze lijst dit gevoel zullen delen. Het is duidelijk dat Doorman vooral bezig is een gevestigd belang met comfortabele universiteit-aanstelling en goede positie in de 'oude' media te verdedigen want zijn hypotheek weegt al zwaar genoeg, etc..

Maar veel interessanter is om de opmerkingen van Theo Ploeg over de iPad erbij betrekken. Theo merkt terecht op dat dit nieuwe apple-product niet zozeer geheel nutteloos is (zoals in de hilarische blog post die Patrice had doorgestuurd), maar dat het een product is voor een andere doelgroep, Niet de tinkerers, de web-ontwerpers, niet de activisten, niet de zelf-publicerende kunstenaars of al die andere groepen die zo gretig hebben bijgedragen aan de netwerk-cultuur, maar de doorsnee consument die redelijk passief toegang tot de informatie-stromen wil hebben.

Wat dit soort apparaten doen is een filosofie die eigenlijk heel erg 'oude' media is, p[professioneel geproduceerde en gefilterde content, packagen als kant en klare behapbare brokken voor de media-consument, waarbij internet nauwelijks meer is dan een distributie-medium dat het mogelijk maakt deze on-demand op te vragen i.p.v. in een vooraf gedicteerd uitzendschema.

Dus, de angsten van de Doormannen van deze wereld worden verpakt in een handzaam apparaat dat een uiterst conservatieve visie op media productie en consumptie weerspiegelt. Apple was al veel langer bezig met deze trend, variërend van iTunes, Front Row (visueel interface voor de mac computer die met een 1-knops afstandsbediening te besturen is), de Apple TV (set-top) box, iphone, pod en touch - allemaal gesloten consumer devices en dan nu de tablet computer als puur media-consumptie device.

Op zichzelf zijn het geen slechte producten, maar ze verdelen de markt duidelijk in de professionals (die de volledige computers gebruiken) en de consumenten die afnemen wat de professionals hebben geproduceerd.

De echt interessante vraag is voor mij: gaat dit werken? Willen mensen in meerderheid veel liever de passieve consument van 'goed' geproduceerde media-producten zijn, of willen mensen toch vooral hu  eigen dingen blijven doen, hun eigen rotzooi op youtube, vimeo en wat dies meer zij kwakken? Rondhangen in hun social networking sites, rommelige mailinglijstjes spammen (zoals ik nu doe), blogs volkalken terwijl niemand het leest en ga zo maar door...

Ik hoop het laatste, maar ben niet geheel zeker of dat ook het geval zal zijn.

Kan natuurlijk best zo zijn dat beide trends naast elkaar blijven voortbestaan en ieder in een eigen behoefte voorzien, maar voor mij was de grote belofte van internet altijd om van de professioneel geproduceerde media-producten af te komen, of minimaal daar een parallel universum voor te creëren. Dat de zogenaamde professionals dat niet zien zitten is bepaald geen grote verrassing, maar of je daar nou tegen moet ageren? Laten we de alternatieven gewoon rustig verder ontwikkelen, we zien wel waar het eindigt - de kritiek van de Doormannen wijst ook op een groot gevoel van bedreiging van het voormalige informatie-monopolie, wellicht een teken van zwakte?

wie weet?

groeten,
Eric

On Jan 31, 2010, at 13:07, Josephine Bosma wrote:

> Ik moet mijn onderbuikreactie misschien iets verduidelijken... :-)
> 
> Ik vind het heel jammer dat een tijdschrift als Ravage, met een zeer kritische mediaachtergrond, een tijdschrift dat ik associeer met vrije media, tactische media zelfs, een artikel over cultuur en het Internet publiceert dat geen enkele verwijzing bevat naar de geschiedenis van belangrijke en vormende kritische Internetplatforms waar ook zijzelf deel van uitmaken. In analyses van het Internet die gemaakt worden door mensen die zelf niet of nauwelijks hebben deelgenomen aan de vorming van deze structuren merk je altijd hoe weinig ze ervan weten, en vooral hoe weinig respect ze ervoor hebben. Het artikel in de Ravage gaat in feite over hoe 'goede' inhoud kan worden ontsloten en/of aangeboden door middel van technische oplossingen (het link-verhaal), geheel vanuit het perspectief van oude mediastructuren. Ik mis een vergelijking met het bestaan en ontstaan van serieuze community-based culturele platforms zoals nettime of rhizome (om maar es wat te noemen), ik mis een besef van hoe oude media en nieuwe media wezenlijk verschillen in hoe inhoud tot stand komt, en ik mis vooral een duidelijk kritische noot richting te onwetende, slecht geinformeerde critici van Internet journalistiek wat betreft het publiceren in een grotere context: men blijft maar 'torentjesdenken' in plaats van 'netwerkdenken'. Deze dingen zouden meegenomen moeten worden in een tekst in een zo kritisch blad als Ravage, dat zich toch ook zeer bewust moet zijn dat elk artikel over hoge en lage cultuur en het Internet een bouwsteen is voor de toekomst. Neem daarin altijd het werk van de vele online pioniers en bestaande 'hoge' Internetculturen gewoon altijd als serieuze context mee. Als jij het niet doet, wie dan wel?
> 
> De Dark Ages of the Internet is geen puur technisch verhaal. Hele belangrijke gebeurtenissen worden zelfs als geschiedenis weggelaten. Zo ontstaat een verkeerd beeld, en een verkeerd uitgangspunt voor verdere ontwikkeling.
> 
> 
> 
> respect,
> 
> 
> 
> J
> *
> 
> 
> 
> 
> 
> On 31 Jan 2010, at 11:45, ravage@antenna.nl wrote:
> 
>> Bijzonder hoogleraar journalistieke kritiek aan de Universiteit van Amsterdam Maarten Doorman doet deze week in de Volkskrant voorstellen om de webredacties van kwaliteitskranten te hervormen. Die zullen anders worden verdrongen door internet, is zijn idee.
>> 
>> Doorman, die ook in Maastricht cultuurfilosofie doceert, maakt voor hij zijn voorstellen presenteert een analyse van onze huidige cultuur. Om de interactieve tijdgeest te beschrijven, begint hij met het voorbeeld van een gezaghebbend culinair journalist die eind jaren '60 een restaurant de grond in schreef. Nu zou dat niet meer mogelijk zijn, verzucht de journalist in zijn herinnering, want in dit interactieve tijdperk maakt men zelf wel uit wat men vindt van een maaltijd.
>> 
>> De culinair journalist dient niet alleen als metafoor om het tanende gezag van de kunstcritici te beschrijven, maar is ook hét voorbeeld van hoe de hoge cultuur steeds meer wordt verdrongen door de lage cultuur. Maar is cultuur niet gecompliceerder dan een maaltijd als metafoor? Het internet is mede schuldig, maar we kunnen er ook van leren, zegt Doorman.
>> 
>> lees verder:
>> http://www.ravagedigitaal.org/2010/04/artikel.php
>> ______________________________________________________
>> * Verspreid via nettime-nl. Commercieel gebruik niet
>> * toegestaan zonder toestemming. <nettime-nl> is een
>> * open en ongemodereerde mailinglist over net-kritiek.
>> * Meer info, archief & anderstalige edities:
>> * http://www.nettime.org/.
>> * Contact: Menno Grootveld (rabotnik@xs4all.nl).
>> 
> 
> ______________________________________________________
> * Verspreid via nettime-nl. Commercieel gebruik niet
> * toegestaan zonder toestemming. <nettime-nl> is een
> * open en ongemodereerde mailinglist over net-kritiek.
> * Meer info, archief & anderstalige edities:
> * http://www.nettime.org/.
> * Contact: Menno Grootveld (rabotnik@xs4all.nl).
> 

______________________________________________________
* Verspreid via nettime-nl. Commercieel gebruik niet
* toegestaan zonder toestemming. <nettime-nl> is een
* open en ongemodereerde mailinglist over net-kritiek.
* Meer info, archief & anderstalige edities:
* http://www.nettime.org/.
* Contact: Menno Grootveld (rabotnik@xs4all.nl).