[Nettime-nl] hulde

[Josephine Bosma <jesis@xs4all.nl>]

Lieve mam,



Als je geweten had dat deze dag zou komen, had je alles op alles  
gezet erbij te kunnen zijn. Wat had je meegeleefd, vanaf de eerste  
seconde, met de reis van Barack Obama, de man die vandaag de eerste  
zwarte president van Amerika geworden is. De eerste keer dat ik hem  
zag spreken, nu meer dan een jaar geleden, werd ik overspoeld door  
emotie. Van mijn haren tot mijn tenen ging een rilling, mijn ogen  
liepen vol. Het was zover, ik herkende het moment. Daar stond de held  
die jij zag in elke niet blanke man of vrouw, die een ingekleurd mens  
als jij zelf was, een mens die zwak door echoot in mij en je  
kleindochter.
Wat ik zo erg vind mam, waarom ik je schrijf, is de zure toon en de  
bijna onverholen desinteresse voor de grootsheid van dit moment die  
ik om me heen tegenkom. Ik schrik ervan. Het doet pijn. Het zijn  
vooral zogenaamd politiek geengageerde mensen, links en rechts, die  
niet aflaten te blijven benadrukken dat Obama zal teleurstellen, dat  
hij al teleurstelt, en dat hij niet veel anders is dan zijn  
voorganger. In een adem door worden zijn medestanders afgedaan als  
goedgelovige idioten en simpele zielen. Er wordt continu een  
vingertje geheven: “wacht maar, WACHT MAAR, binnen een jaar zal  
iedereen zien hoe waardeloos Obama eigenlijk echt is”. Ze zijn zo  
mogelijk nog voorspelbaarder dan de media die opgetogen blijven  
hangen in een kaleidoscopische weerspiegeling van elk historische  
moment.
Ze waren allemaal stil, mam, er was nauwelijks rumoer toen onze  
minister president opriep tot een herbeleving van het ‘VOC-gevoel’.  
Toen het werd uitgesproken zat ik meteen rechtop, en met ingehouden  
adem wachtte ik op het gejoel uit de bankjes, de onmiddelijke  
protesten vanuit toch op zijn minst de linkse hoek, maar er was  
alleen een oorverdovende stilte. Mensen die ik er later over aansprak  
hadden het niet eens opgemerkt. Jij zou niet verbaast zijn geweest.  
Jij hebt ze nooit helemaal vertrouwd, al ben je er met een getrouwd.
Ik vier deze dag daarom maar alleen met jou, mam. Barack Obama hoeft  
niets meer te doen om groots te zijn. Niemand ontkent de problemen  
waar hij voor staat, of zijn zwakheden. Ze doen er voor dit ogenblik  
niet toe. Misschien is dat wat zijn critici het meest dwars zit,  
misschien is het een soort nijd. Het neemt niets weg van de glans van  
dit moment. Niet Barack Obama staat daar. Jij staat daar. Ik herken  
je aan je brede neus. Ik herken je aan je rechte rug. Dit moment.  
Daar gaat het om.


hulde,



J
*
______________________________________________________
* Verspreid via nettime-nl. Commercieel gebruik niet
* toegestaan zonder toestemming. <nettime-nl> is een
* open en ongemodereerde mailinglist over net-kritiek.
* Meer info, archief & anderstalige edities:
* http://www.nettime.org/.
* Contact: Menno Grootveld (rabotnik@xs4all.nl).