j on Sat, 2 Feb 2002 01:28:02 +0100 (CET)


[Date Prev] [Date Next] [Thread Prev] [Thread Next] [Date Index] [Thread Index]

[Nettime-nl] JoDi in de Bali, 25 jan 2002


over JoDi's presentatie in de Balie,  25 Januari jl.
 
bij de presentatie van http://www.untitled-game.org werden
de modificaties van DOOM één voor één getoond, verbonden
door het sluiten van het spel vanuit het hoofdmenu met de bijbehorende
industriële samples.
 
deze 'untitled games' ( die op de CD wél titels hebben ? )
zijn abstracte werken geworden die een spel spelen met je verwachtingen
en associaties die opgeroepen worden door de herkenbaarheid van de
geluiden en de perspectivische vertekeningen van de ruimte.
 
Door veelvuldige herhaling van de samples en door de beeldmodificaties
worden geluid en beeld losgeweekt van hun betekenis en zo onherkenbaar.
 
De combinatie van herkenbare en onherkenbare elementen maakt
dat je mentale pogingen gaat ondernemen om het één met het ander
in verband te brengen. De verwachting die het herkenbare deel schept
probeer je in te lossen door een context te maken voor wat je ziet en hoort,
op basis van de manier waarop jij beelden en geluiden associeert.
 
Je kunt dus zeggen dat deze context een soort zelfporttret is,
wat je ziet, ben je zelf.
 
De kritiek die volgde op deze presentatie was bijvoorbeeld de vraag
waarom deze werken gemaakt waren. Di antwoorde daarop op geheel
onnavolgbare wijze: "eeeeuh..".
Een prima antwoord, omdat deze criticus blijkbaar bij het zien van de
werken uitsluitend had gezocht naar een context en over hoe hij dit
zou moeten plaatsen.
 
hij heeft gekeken maar niet gezien.
 
Jochem van der Spek
 
------------------------------------------------------------------------------------------------------------